موسیقی دلکش

دستگاه ماهور

آواز:سیاوش(محمد رضا شجریان)

ویلن:حبیب الله بدیعی

شعر:فریدون مشیری

آهنگ و تنظیم برای ارکستر:فریدون شهبازیان

گوینده: آذر پژوهش

آذر پژوهش و آواز سیاوش:

پرکن پياله را
كاين آب آتشين
ديريست ره به حال خرابم نمي برد
اين جامها
كه در پي هم مي شود تهي
درياي آتش است كه ريزم به كام خويش
گرداب مي ربايد و آبم نمي برد

من با سمند سركش و جادويي شراب
تا بيكران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستارة انديشه هاي ژرف
تا مرز ناشناختة مرگ و زندگي
تا كوچه باغ خاطره هاي گريز پا
تا شهر يادها
ديگر شرابم جز تا كنار بستر خوابم نمي برد

پر كن پياله را

هان اي عقاب عشق
از اوج قله هاي مه آلوده دور دست
پرواز كن به دشت غم انگيز عمر من
آنجا ببر مرا
كه شرابم نمي برد
آن بي ستاره ام كه عقابم نمي برد

در راه زندگي
با اين همه تلاش و تقلا و تشنگي
با اين كه ناله ميكشم از دل
كه آب! آب!
ديگر فريب هم به سرابم نمي برد
پر كن پياله را...!

دستگاه ماهور

آواز:عبدالوهاب شهیدی

پیانو:جواد معروفی

ویلن:حبیب الله بدیعی

ضرب:جهنگیر ملک

رباعی ها از فریدون مشیری

گوینده:آذر پژوهش

آذر پژوهش و آوازشهیدی :

ای دل

به کمال عشق آراستمت

وز هرچه به غیر عشق پیراستمت

 یک عمر اگر سوختم و کاستمت

ای عشق غم تو سوخت بسیار مرا

آويخت مسيح‌وار بر دار مرا

چندان که دلت خواست بيازار مرا

ای عشق پناهگاه پنداشتمت

ای چاه نهفته راه پنداشتمت

ای چشم سیاه،آه ای چشم سیاه

آتش بودی ،نگاه پنداشتمت

با یاد تو لبریز کنم جامم را

نام تو شکرریز کند کامم را

ای عشق تو برده تاب و آرامم را

دستگاه ماهور

آواز:محمودی خوانساری

تار:لطف الله مجد

ویلن:همایون خرم

ضرب:امیر ناصر افتتاح

غزل از شهریار

گوینده:رضا معینی

رضا معینی و آواز محمودی خوانساری:

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم

که تو از دوری خورشید چها می بینی

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من

سر راحت ننهادی به سر بالینی

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک

تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند

امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

من مگر طالع خود در تو توانم دیدن

که توام آینه بخت غبار آگینی

نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید

که کند شکوه ز هجران لب شیرینی

کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد

ای پرستو که پیام آور فروردینی

شهریارا گر آئین محبت باشد

جاودان زی که به دنیای بهشت آئینی

دستگاه ماهور

آواز:قوامی

شعر:سعدی

گوینده:فخری نیکزاد

فخری نیکزاد:

روی تو خوش می‌نماید آینه ما

کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

چون می روشن در آبگینه صافی

خوی جمیل از جمال روی تو پیدا

برخی جانت شوم که شمع افق را

پیش بمیرد چراغدان ثریا

هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت

از تو نباشد به هیچ روی شکیبا

صید بیابان سر از کمند بپیچد

فخری نیکزاد وآواز قوامی:

روي گشاده اي صنم طاقت خلق مي بري

چون پس پرده مي روي پرده صبر مي دري

آينه را تو داده اي پرتو روي خويشتن

ور نه چه زهره داشتي در نظرت برابري

چون تو درخت دل نشان تازه بهار و گلفشان

حيف بود که سايه اي بر سر ما نگستري

آمدمت که بنگرم باز نظر به خود کنم

سیر نمی‌شود نظر بس که لطیف منظری

جان بدهند و در زمان زنده شوند عاشقان

گر بکشی و بعد از آن بر سر کشته بگذری

پند حکیم بیش از این در من اثر نمیکند

کیست بر کند یکی زمزمه ی قلندری

دستگاه ماهور

آواز: سیاوش(محمد رضا شجریان)

پیانو:جواد معروفی

نی:حسن ناهید

شعر:حافظ

گوینده:فخری نیکزاد

فخری نیکزاد و آواز سیاوش:

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اغیار

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر

باغ شود سبز و سرخ گل به بر آید

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر

بار دگر روزگار چون شکر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست

هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

صحبت حکام ظلمت شب یلداست

نور ز خورشید خواه  بو که برآید

دستگاه ماهور

آواز:ایرج

ویلن:پرویز یاحقی

سنتور:منصور صارمی

آهنگ:فریدون شهبازیان

شعر:حافظ

گوینده:فخری نیکزاد

فخری نیکزادو آواز ایرج:

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت

گل بخندید که از راست نرنجیم ولی

هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا

زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت

فتم ای مسند جم جام جهان بینت کو

گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت

تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد

هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت

گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو

گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت

دستگاه ماهور

آواز:سیاوش(محمد رضا شجریان)

ویلن:حبیب الله بدیعی

سنتور: منصور صارمی

عود: منصور نریمان

ضرب:جها نگیر ملک

شعر:حافظ

گوینده:فخری نیکزاد

فخری نیکزاد:

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی      از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی     که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست

نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

                                         لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم